رنگ ها و دکوراسیون خانه

رنگ ها و دکوراسیون خانه تاثیرات بسزایی در روحیه و خلق و خوی ما دارند,مثلا برای انتخاب رنگ اتاق خواب باید ابتدا مطالعه ایی داشته باشیم در مورد روانشناسی رنگ ها و رنگ های گرم وسرد و بشناسیم تا اطمینان حاصل کنیم از اینکه چه رنگی  ارامش بخش است.

رنگ های نارنجی,صورتی,زرد,قرمز,جز رنگ های گرم هستن  که انرژی,شور و نشاط و هیجان از ویژگی های درونی این رنگ ها به شمار میآیند و رنگ های سبز,آبی,سفید,نقره ایی از دسته رنگ های سرد هستن,این رنگ ها به رنگ های آرامش بخش معروفند که مناسب اتاق خواب میباشند.

فرض میکنیم قصد داریم اتاق خوابی را برای یک نوجوان اماده کنیم  به هیچ عنوان نباید از رنگ های گرم مثل قرمز یا نارنجی استفاده کنیم به این علت که با روحیات یک نوجوان در حال بلوغ سازگاری ندارد.

رنگ های قهوه ایی و خاکستری که امروزه اکثر مردم از این دسته رنگ ها برای اتاق خواب و دکوراسیون منزل  استفاده میکنند باعث افسردگی میشود و اصلا این رنگ ها توصیه نمیشود طبق اصول و گفته های روانشناسان کسانی که از رنگ های نقره هایی و خاکستری برای اتاق استفاده میکنند تمایل بیشتری به بیدار ماندن دارند

رنگ ها و دکوراسیون خانه

یکی از نکات مهم در طراحی و دکوراسیون خانه، درست بکار بردن رنگ است. روانشناسی رنگ ها، کمک می کند که افراد بتوانند با استفاده درست از ترکیب رنگ ها در فضای خانه، و حتی در مراکز فرهنگی و هنری (مانند نمایشگاه ها و یا گالری های هنری) و یا مراکز دیگر (از قبیل رستوران، کافی شاپ، کتابخانه، بوتیک و فروشگاه ها) می تواند به جذب هر چه بیشتر افراد به آن محیط و داشتن فضایی آرامش بخش و مناسب کمک کند.

استفاده درست از روانشناسی رنگ ها موجب می شود که افراد بتوانند محیطی را متناسب با نیاز و سلیقه خود ایجاد کنند. این مسئله در خانه بسیار کاربرد دارد، چرا که بیشتر افراد به رنگ های خاصی علاقه دارند و در علم روانشناسی هم هر یک از این رنگ ها به تناسب تاثیری که در ناخودآگاه ذهن انسان ها می گذارد، تعریف و مشخصاتی برای آنها آورده شده که در صورت اطلاع از آنها و بکار گیری صحیح دکوراسیون و یا رنگ درب و دیوار می تواند تاثیر بسیار مثبتی در روحیه افراد بگذارد.

رنگ ها و دکوراسیون خانه

روستاهاي ايران ايران طي نيم قرن گذشته از نظر شيوه زندگي و ارزش هاي بنيادي فرهنگي دستخوش تغييرات مهمي شده است. از اينرو ديگر نمي توان با رويکردهاي کلاسيک که روستا را مقر سنت مي ديد و شهر را مقر مدرنيته فهم کرد. در روستاهاي ايران به نوعي "مدرنيته روستايي ايراني" بوجود آمده است. براي مثال ارزش هاي مبتني بر مصرف يا ارزش هاي نمادين کالاها در روستاها نيز ديده مي شود. آن تلقي سنتي که روستا زادبوم و زيستگاه "فولکلور" يا "فرهنگ قومي" بود اکنون از ميان رفته است و در روستاها نيز ديگر همانند شهرها بندرت مي توان شعر و زبان و موسيقي فولکوريک را مشاهده کرد و بجاي آن همان محصولات رسانه اي يا فرهنگ عامه پسند جايگزين شده است.

 حتي صنايع دستي سنتي روستايي مانند قاليبافي و گليم بافي و سفالگري و امثال اينها در حال از بين هستند و دختران جوان روستايي ديگر ترجيح مي دهند به يادگيري مهارت نوين بپردازند.

در نتيجه رسانه اي شدن فرهنگ روستايي و تحولات ساختاري ديگر ارزش هاي اجتماع گرايانه رو به افول نهاده و ارزش هاي فردگرايانه در آن توسعه يافته است. اين امر باعث تفاوت هاي اساسي بين نسل هاي بزرگسالان (پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها) با فرزندان و نوه هاي آنها شده است. اين امر بيش از هر چيز در شيوه لباس پوشيدن و آرايش و شيوه هاي گفتار و رفتار نسل جوان روستايي تجلي و عينيت يافته است. ديگر بسهولت نمي توان تفاوت فرهنگي بارز بين جوان روستايي و شهري مشاهده کرد اگرچه همچنان اين دو در زمينه هاي خاصي متفاوت هستند.

رنگ ها و دکوراسیون خانه

در دنیای امروزه با افزایش جمعیت کلان شهر ها و آلودگی هوای شهرهای بزرگ افراد دوباره به فضاهای روستایی روی آوردند و روستا ها را به محلی راحت و زیبا برای گذران اوقات فراغت و تعطیلات خود تبدیل کرده اند . 

افراد معمولا برای زندگی در روستاها به دنبال یک خانه ی ایمن و با امکانات هستند که خانه های قدیمی روستایی این شرایط را دارا نیستند و افراد مجبور به بازسازی خانه روستایی آن هستند.

معمولا خانه های روستایی به علت استفاده از مصالح بوم آور و محلی، این خانه ها به مرور زمان و بر اثر شرایط اقلیمی با سرعت بیشتری دچار فرسودگی می شوند .

میشود گفت بازسازی خانه های قدیمی روستایی از ساخت یک ساختمان جدید برای تیم بازسازی کار سخت تری به حساب می آید. علت سختی کار بازسازی این خانه ها چهار چوبی است که برای طراح تعیین میشود.

رنگ ها و دکوراسیون خانه

سکوها بیرون از فضای خانه و چسبیده به در ورودی، جایی برای استراحت رهگذران و محلی برای گفت‌وگو با همسایه‌ها بود که اگر سرت را بالا می‌کردی، سازه‌ای هلالی شکل را می‌دیدی که زمستان‌ها مانع خیس شدن زیر برف و باران بود و تابستان‌ها حکم سایبان در برابر آفتاب سوزان را داشت.

درهای ورودی خانه‌های قدیمی هم چوبی و دولنگه بود که رویشان کوبه‌های حلقه‌ای و چکشی سوار بود که صاحبخانه، زن یا مرد بودن مهمان را از روی صدای کوبه‌ها تشخیص می‌داد.

در ورودی که باز می‌شد، پای مهمان در اولین گام به هشتی‌ها می‌رسید؛ به فضایی هشت ضلعی یا نیمه هشت ضلعی که باز هم سکوهایی برای نشستن در آن‌ها وجود داشت.

دالان خانه‌های قدیم هم حکایت خودش را داشت. همان راهروهای پر پیچ و خمی که به این علت پیچ و تاب داشت که تازه واردان به محض ورود، از فعالیت‌های درون حیاط باخبر نشوند. اما حیاط، قلب تپنده خانه‌ها بود که نه فقط فضایی برای انجام امور خانه، بلکه محیطی برای برگزاری مراسم مختلف و جمع شدن فامیل و دوستان بود. اندرونی‌ها هم که مصداق آرامش بود، همان اتاق‌ها و تالارهایی که جز خودمانی‌ها کسی پایش به آنجا نمی‌رسید.

خانه‌های قدیمی جایی برای لمس راحتی و آسایش بود، چون معماران چند نسل قبل، تعبیرشان از خانه، جایی برای دور هم جمع شدن اعضا و تقویت دوستی‌ها بود. برای همین در ساختن بنا، وسواس داشتند که جهت خانه به سمت نور خورشید و قبله باشد تا در روزهای گرم، سایه داشته باشد و در روزهای سرد آفتابگیر بشود.

سبک معماری و زندگی ایرانیان قدیم این گونه بود و به همین علت است که حالا در عصر مدرنیته، خیلی‌ها افسوس بازگشت به آن دوره‌ها را می‌خورند و با این که در خانه‌های مدرن زندگی می‌کنند،  اما دل شان برای آن همه آرامش و صمیمیت تنگ می‌شود.

رنگ ها و دکوراسیون خانه